#3 Leven vanuit het hart; eerst zijn, dan doen
Downloaden MP3Welkom bij de podcast Leven, zo eenvoudig kan het zijn. In deze podcast nemen wij Sander van Eekelen en Yvonne Dekkers je mee op een reis naar meer innerlijke rust, vrijheid en plezier in het leven. Geïnspireerd door de principes van transformational presence.
Sander:Ik ben Sander van Ekelen en ik werk als leiderschapscoach en ik verzorg programma's rondom intuïtief coachen en bewust leiderschap. En van kinds af aan ben ik enorm geïnteresseerd in wat het betekent om mens te zijn, hoe het leven werkt. En in mijn ontdekkingsreis heb ik veel ervaringen veel geleerd en dat deel ik graag.
Yvonne:Ik ben Yvonne Dekkers en sinds enkele jaren pas ik deze bewuste manier van in het leven staan steeds meer toe in mijn dagelijks leven en ook in mijn werk als organisatieadviseur. Ik leer iedere dag van alles wat er op mijn pad komt en zo ervaar ik dat er steeds meer deurtjes opengaan die leiden naar mezelf. En die reis gun ik jou als luisteraar ook. In deze podcast nodigen wij je uit om aan de hand van herkenbare voorbeelden en praktische handvatten vanuit een andere benadering om te gaan met de uitdagingen die het leven op je pad brengt. En je ontdekt hoe je met het leven kan meebewegen, in plaats van daar krampachtig controle over te willen hebben.
Yvonne:En het onderwerp van vandaag is eerst zijn en dan doen. En net als in andere afleveringen trakteert Sander ons op een hele mooie oefening. Zodat je zelf kan ervaren wat die houding met jou en met de situatie waar je wat mee wil doet. Sander, het verschil tussen zijn en doen. Ik moet zeggen dat ik dit een heel mooi onderwerp vind voor deze aflevering.
Yvonne:In 2022 las ik het boek van Ellen Seal, wat wel werkt. En dat was voor mij het allereerste kennismaking met transformational presence. En onder andere dit principe heeft mij ontzettend veel gebracht. En ik werd me er heel erg bewust van dat die 2 ingangen er zijn. Dat je een situatie kunt benaderen vanuit het doen en vanuit het zijn.
Yvonne:En ook hoe mooi je die 2 samen op kunt laten gaan.
Sander:En wat was het verschil voor jou? Wat maakte dat je echt getriggerd werd van wauw, dit komt binnen, dit raakt dan iets?
Yvonne:Ja, ik denk dat ik in die periode ook heel actief in mijn werk bezig was met projecten. En projecten Leiden. En had ik ook wel regelmatig ervaren dat ik zo hard aan het werk was. En dat ik zo gefocust was op wat we allemaal aan het doen zijn en wat de resultaten zijn die we daarmee bereiken. En ik merkte ook wel dat we dat heel veel energie kosten.
Yvonne:En met dit inzicht van ja, er is ook nog iets over hoe ben ik en hoe doe ik iets? Dus met welke kwaliteit van zijn en van aanwezig zijn ik dat doe? En vanaf het moment dat ik me daar bewust van werd, kon ik dat ook toepassen in mijn dagelijks werk in projecten. Ik kan er misschien straks nog wat meer over vertellen, maar ik denk dat het voor de luisteraar wel interessant is, want ik heb natuurlijk dat in het boek gelezen en jij kunt het gewoon heel helder uitleggen hoe dat nu zit met dat zijn. Dus ik stel voor dat we dat, ja, dat je daar gewoon iets meer over vertelt.
Sander:Is goed, ik zal mijn best doen, kijken wat eruit komt. Ja, als je kijkt naar zijn, of eerst zijn, dan doen. Dus die volgorde is van belang. En als we het dan over het zijn hebben, waar hebben we het dan eigenlijk over? Dus dat gaat over, wordt ook wel eens het verticale, verticale oriëntatie op het leven en leiderschap genoemd.
Sander:In vergelijking met het horizontale. En het horizontale staat allemaal voor het doen, of het resultaat, de actie, het harde werken. En het verticale staat voor: ja, wie ben ik daarin? Wat van mij laat ik zien? Met welke energie doe ik dat?
Sander:Wat straal ik uit? Welke houding neem ik aan? Je zou dus in een overleg kunnen zitten vanuit volledige betrokkenheid en volledige ja, geëngageerdheid met het project. Je had het net over een project. En dan kun je zien dat iemand helemaal voor passie aanwezig is en dat die initiatief neemt, met ideeën komt, er helemaal aanwezig is.
Sander:En als je daar alleen maar in het doen zou zitten, dus ja, je zit er omdat je, ja, je bent gevraagd als projectleider en je doet het, maar je verbindt je niet echt. Het raakt niet aan wie jij bent of aan jouw waarde of aan jouw missie in het leven wellicht, als je het nog groter trekt, want dat gaat over het zijn. Als je daarin niets die verbinding ervaart, ja dan blijf je een keer weg bij een overleg. Want ja, waarom niet? Of je bent er wat fysiek aanwezig, maar niet echt.
Sander:Ja. Volledig met al je aandacht. Ja, ben je volledig aanwezig vanuit je hart? Werk je vanuit je hart, zou je kunnen zeggen. En ben je daar bewust van?
Sander:Want als jij heel hard aan het werken bent en heel hard aan het doen bent, Als dat niet verbonden is met een diepere betekenisgeving voor jezelf, dan hol je jezelf eigenlijk uit. Dan kun je nog steeds wel resultaten bereiken, maar echt duurzaam is het niet. Terwijl andersom, als jij echt eerst dat sein hebt en je hebt diep verbinding met jezelf en je brengt dat tot uitdrukking in het doen, dan gaan dingen moeiteloos. Dan, ja het is ook zo'n mooi gezicht in het Nederlands, dan gaan dingen meer vanzelf. Hey vanzelf, van mijzelf, van mijzelf uit naar buiten toe.
Sander:En dan kom je in een soort vloot terecht. Dan lijkt het alsof er meer energie beschikbaar is. Als je allemaal vanuit je eigen unieke zijn jouw bijdrage levert en dat wordt ook gezien en gehoord door de ander en dat mag er helemaal zijn, dan, ja, dan vliegt de samenwerking bij wijze van spreken. Dan verlies je ook het hele gevoel van tijd. Dan kun je heel makkelijk urenlang werken en heb je niet eens door dat je dat aan het doen bent.
Sander:Dat het al bij wijze van spreken dat je al 3 uur gewerkt hebt. En je kunt dus bewuster dat in gaan zetten, bewuster in gaan zetten van welke kwaliteit breng ik nu naar voren? Of welke rol neem ik hier aan? Wat voor mezelf laat ik hier meer zien voordat je in dat doen stapt?
Yvonne:Ja, dat vraagt wel echt heel veel bewustzijn. Want de neiging in projecten, maar ik denk in zijn algemeenheid als je in je team allerlei klussen te doen hebt en taken te doen hebt. De focus ligt gewoon heel erg op wat moet er gedaan worden. En veel minder op hoe je dat vanuit je eigen eigenheid zou kunnen doen.
Sander:Ja, dus hoe zou het zijn als je bij wijze van spreken elke overleg op een bepaalde manier start en eindigt? En daarmee bedoel ik als je een start zegt, dat je nou even een kort rondje zou maken met welke intentie ben je hier aanwezig? Of hoe wie wil je letterlijk, wie wil je zijn in dit overleg? En dat kan dan bijvoorbeeld creatief zijn of nieuwsgierig. Of gedecideerd of besluitvaardig.
Sander:Of welke kwaliteit van jou wil je met name in dit overleg naar voren brengen? Als je dat bewust doet en dat ook van elkaar weet, ja ik zou zeggen probeer het eens uit en dan ga je het effect ongetwijfeld merken. Ja. En als je dan aan het eind van het overleg nog even terugkijkt en zegt van hé, wat was het effect van die intentie? Hoe heb je die intentie ervaren?
Sander:Je kan tot hele mooie gesprekken leiden waardoor je elkaar eigenlijk beter verstaat en beter begrijpt.
Yvonne:Ja, dat is mooi. Ik denk dat je daarmee ook veel meer de mens achter die handen, achter dat doen de mens inbrengt in het project. Ik weet nog dat ik opschreef nadat ik dat onderdeel in het boek ook had gelezen dat ik voor mezelf een soort van mantra, een zin wat ik heel graag wilde onthouden, had opgeschreven. Ik hoef het niet op te lossen, ik hoef soms alleen maar het te zijn. En dat was een bewustzijn van in mijn rol als projectleider.
Yvonne:Dat ik wel eens de neiging had om veelal bezig te zijn met al die taken die gedaan moesten worden. En ook mijn rol als projectleider, dat voornamelijk was om te zorgen dat het werk gedaan werd. En door deze me steeds te herinneren, me zelfs daar steeds aan te herinneren dat de manier waarop ik er ben als projectleider eigenlijk veel belangrijker is dan wat ik doe ja, het bracht voor mijzelf ook veel meer rust. Maar ook in het project, dus niet alleen voor mezelf, maar ook veel meer rust in het project. Precies.
Yvonne:Door aandacht te hebben voor wie wil ik zijn? Door er steeds meer overal achteraan te zitten en heel erg gefocust te zijn op hebben we alles gedaan wat we moeten doen? Ja, je wordt een soort van slavendrijver. Het gaat ook om het plezier. En ik ging er ook veel meer op letten.
Yvonne:Niet alleen hoe ik zelf erin zit, maar ook
Sander:Je ging het zien bij anderen ook zien?
Yvonne:Ik ging het ook zien bij anderen. Ik ging zien wanneer iemand afhaaktte in een overleg. Wanneer iemand wel steeds ja zei, dat ga ik doen, dat ga ik doen. En het dan maar niet gedaan had. En ik dacht: hé, maar dan is er dus iets verloren.
Yvonne:Dan is er geen verbinding waarschijnlijk. En waar zit hem daar dan in? Wat maakt dat iemand die verbinding mist? Hoe kunnen we daaraan werken?
Sander:Precies in plaats van dat je gaat duwen op het doen en nog een keertje het actielijst onder iemands ogen duwt van: hé, wel leveren.
Yvonne:We zijn geneigd soms om te doen en daarna erachter te komen: ik mis een bepaalde motivatie, verbinding.
Sander:Nou, dat kan uiteraard. Want je bewustzijn kan op elk moment plaats gaan vinden. En het is tegelijkertijd zo dat als je bewust bent wie je bent in de situatie en wie je wilt zijn, dat je daarna effectiever wordt in je doen. Het loont dus om bij alles wat je doet heel scherp te zijn en alert te zijn op van wie ben ik hier? En wie wil ik zijn?
Sander:En het mooie is, als je, da's dan van bijkomstigheid, vaak verliezen we onszelf in gedachtes over je, hoe ga ik dingen aanpakken? Of hoe ga ik dat nou doen? En je draait in kringgetjes rond in je hoofd omdat je maar niet het hele plaatje ziet van het hele plan van aanpak. Als je dan eerst naar het zijn zou gaan. Dus je verlegt je aandacht van het doen en hoe naar wie wil ik zijn?
Sander:En als je dan helderheid hebt dat je bijvoorbeeld duidelijk en creatief wilt zijn. Dan geeft je al meteen een gevoel voor en een idee bij daar hoort deze actie bij. En dan niet het hele plan van aanpak, maar wel die eerste stap. En als je dan daarin meebeweegt met die eerste stap vanuit dat hele bewuste zijn, ja dan ben je al weg. En dan ben je al in beweging.
Sander:En dan kun je jezelf opnieuw afvragen nadat je die stap hebt gezet, wie wil ik nu zijn? Nog steeds hetzelfde? En welke stap hoort daar dan bij? En stap voor stap kom je dan ergens. En zo creëer je uiteindelijk, als je aangekomen bent in het resultaat zou je kunnen zeggen, terugkijkend, dat was antwoord op mijn hoe-vraag.
Sander:Maar je hebt het niet bedacht maar je bent het, je hebt het ja ontwikkeld terwijl je aan het gaan was.
Yvonne:Ja. En dat
Sander:is een wezenlijk verschil. En daardoor blijf je en ben je in beweging, blijf je in beweging en ja, is het resultaat vaak ook veel mooier dan wat je had kunnen bedenken. Ik heb er wel een mooi voorbeeld van, aantal maanden geleden toen ging ik op reis naar naar Arkenza in Amerika. Ik heb daar toen ik 18 jaar was een jaar als uitwisseling student gewoond en ja, er zijn een hoop mensen die ik daar nog ken, vrienden van me en die ik heel graag zo af en toe ga bezoeken. En het was inmiddels, ik geloof 9 jaar geleden en ik voelde echt de aandrang om daar weer te zijn.
Sander:En ik had ook nog een mooie aanleiding want er zou een totale zonsverduistering zijn. En dat is een fenomeen wat ik 1 keer eerder heb meegemaakt toen het in Europa was in 19 99. En ik was er zo van onder de indruk, dacht ik, nee, dat wil ik nog een keer meemaken. Dus ik kwam aan in op het vliegveld in Memphis en ik liep naar buiten. Het was een uur of half 6 kwart voor 6, lokale tijd, dus voor mij was het al bijna 1 uur des nachts.
Sander:En de zon scheen en ik was helemaal tevreden en helemaal blij en ik voelde die zon op me uit en de warmte. Het was een weldaad om dat te voelen zeg maar. En ik En ik liep dus in de richting van het uitgiftepunt van de huurauto's. En mijn hoeveelheid zo'n gevoel van wauw, wat fijn om hier te zijn. Echt en dat sein sus kwam nog meer binnen dan ooit tevoren eigenlijk.
Sander:En toen dacht ik van ja, dat ik hier ben is eigenlijk het enige wat telt. Alles wat er gaat gebeuren dat is, dat is gewoon bonus. En ik had een heel lijstje gemaakt van mensen die ik wilde zien en een aantal mensen had ik al contact mee kunnen leggen en ook al zelfs gepland in die week wanneer ik ze zou treffen. Maar Maar er waren ook een aantal mensen waar ik nog geen contact mee had kunnen leggen en of nog geen afspraak mee had kunnen maken. Dus dat was, dat zat natuurlijk wel toen ik daarheen reisde van goh, ga ik iedereen wel ontmoeten?
Sander:En dat viel helemaal weg. Het was zeg maar van dat ik hier ben is helemaal, ja dat is het belangrijkste. Ja. En alles wat er gebeurt is bonus. En toen kwam ik aan bij die balie en er was een enorme rij.
Sander:Ik denk wat is hier aan de hand? En nou, er was een beetje geroezemoes in die baden aan bij, in de rij natuurlijk en ik hoorde er zijn geen huurauto's. Ik denk er zijn geen huurauto's. Ik denk kan toch niet waar zijn? En dus het duurde even en uiteindelijk kwam ik, was ik aan de beurt na een half uur ongeveer en die mevrouw achter de bar die zei, ja, er zijn geen huurauto's.
Sander:Ik zei, ja maar ik heb hier een reservering, hij is betaald, jullie wisten dat ik het zou komen dus hoe kan dit? Ja, het is nogal druk vanwege die zonsverduistering.
Yvonne:Oké,
Sander:goh. En ik zeg van, ik stel ook nog een vraag van goh, in hoeveel auto's verwachten jullie dat er terugkomen vanavond? Daar hebben we geen zicht op, was het antwoord. Ik denk oké. En ik bleef kalm.
Sander:En ik was helemaal oké met wat er was. Er was geen irritatie, geen frustratie, het was wat er was. Wauw. Ja, daar was ik zelf ook wel eens toch een kijkje wel van te kijken van goh, het liefst zou ik nu een huurauto hebben want ik weet dat ik nog een uur en een kwartier moet rijden naar een vriendin waar ik kon overnachten. En het was eigenlijk al voor mijn fysieke gesteldheid eigenlijk al een uur of 2 des nachts.
Sander:Ja, maar ik bleef kalm en ik bleef daar gewoon staan en ik denk, nou, kijken wat er gaat gebeuren. Er zijn weinig alternatieven. Nou, na 3 uur was het zo dat er toch wel wat auto's terugkwamen en de, nou, ik geloof dat ik nummer 17 was op de wachtlijst, alle mensen voor me, een stuk of 13 mensen voor me waren weggegaan, hadden hun telefoonnummer achtergelaten. Maar die mevrouw achter de balie, die ging helemaal niemand bellen. Die ging gewoon de namen oproepen.
Sander:Nou, daar reageerde dus 13 keer niemand. Totdat dit man met wie ik toevallig in gesprek was, die nummer 14 was, die hoorde zijn naam. En die was blij. Ik denk maar als hij al een auto heeft gekregen, nou. Ja.
Sander:Dus na 3 uur wachten kreeg ik ook mijn auto en kon ik mijn weg vervolgen. Maar de essentie voor mij was van wauw. Ja, dat was alle aanleiding om in boosheid, te vervallen of in, ja, welke emotie dan ook, maar van frustratie en irritatie. Maar dat ik hier ben is het belangrijkste wat er is, de rest is bonus.
Yvonne:Ja, maar dat was een soort intentie. Ja. Dat was zo sterk in daar zijn. Ja. Dat doen en de plannen die wellicht in de war geschopt werden door de hele situatie.
Sander:Precies.
Yvonne:Niet meer zo relevant waren.
Sander:Ja, en als ik dan kijk naar hoe die week verliep, die staat van zijn die behield ik. Die was er gewoon eigenlijk. Niet dat ik daar moeite voor deed. En op een of andere manier heb ik mijn, iedereen op mijn lijstje, daar had ik werkelijk gezien. Het viel als puzzelstukjes in elkaar.
Sander:En dus het was echt heel mooi om te zien hoe dat dan ineens allemaal samen kwam. Ja. En er was alleen een continu gevoel van dankbaarheid en alleen maar zijn. De rest is bonus. En ze konden echt alles wat er gebeurde ook echt zo zien.
Sander:Dus ook het loslaten achteraf bezien van verwachtingen of dingen die zouden moeten gebeuren, dat element was er niet meer. Waardoor ik in dat, in een soort vloot terechtkwam van zijn en doen. Want er zat heel veel doen ook in die week, om te zorgen dat natuurlijk, dat ik contacten legde en ook met mensen gingen lunchen en uiteten gingen des avonds en op andere manieren langsging.
Yvonne:Maar je noemde ook het woord loslaten. Ja. Loslaten van wat?
Sander:Nou, van de controle denk ik. Losgelaten van dat dingen op een bepaalde manier moeten gaan, die ik misschien van tevoren bedacht zou kunnen hebben. Maar helemaal meer in het moment zijn. Dat was wat er eigenlijk gebeurde. En toen ik terugkwam, een week later, toen zat ik op de fiets in de richting van op dinsdag ga ik bijna altijd naar Thijs, mijn zoon, om hem te helpen eten, te eten met avondeten.
Sander:En ik stond voor het stoplicht, laatste stoplicht, voordat ik bij hem was, en het is ongeveer 14 kilometer fietsen. En het stoplicht stond best wel lang op rood. En ik denk ook op pads vielen het er eens binnen van, ja dat ik hier ben en dat ik hier in de zon sta, op weg naar hem, dat is het belangrijkste wat er is. En de rest is bonus. En toen dacht ik wauw, dit is eigenlijk wel zoals het misschien voor het hele leven geldt.
Sander:Dat ik hier ben in dit leven, dat is het belangrijkste wat er is. En alles wat er gebeurt is bonus.
Yvonne:Bonus.
Sander:Wow. Dat is
Yvonne:wel een hele krachtige kwaliteit. Ja. En houding in het leven.
Sander:Ja en dan kun je in dat doen, kan er van alles gebeuren. En dat, dus de krapachtigheid is er dan af, of de controle, of ja, de verwachtingen zijn er ook, vallen ook eigenlijk weg. En je kunt alles in het moment zelf aanvaarden zoals het is.
Yvonne:Ik kan me voorstellen dat dit misschien een mooie opstap is naar een oefening.
Sander:Ja, zeker.
Yvonne:Wat ga je ons laten ervaren?
Sander:Ja, ik neem jullie graag mee naar het stiltepunt of jouw stiltepunt. En dat is eigenlijk een vorm van thuiskomen bij jezelf. Dus dat is meer een meditatief geleide oefening. Dus laten we dat maar eens gaan ervaren.
Yvonne:Prima,
Sander:ja? Breng dan langzaam je aandacht even naar binnen toe en als je wilt sluit je ogen. En als je op een stoel zit, merk dan eens op. In hoeverre sta je de stoel toe jouw lichaam te dragen? Of houd je jezelf nog een beetje omhoog?
Sander:Dat is geen goed of fout, maar merk het gewoon eens op.
Yvonne:En
Sander:sta dan jezelf toe om bij de volgende keer dat je uitademt net iets dieper in die stoel te zakken. En dat je elke keer als je uitademt nog net een beetje meer ontspant en jezelf overgeeft aan de stoel, aan de draagkracht van de stoel. En merk dan je ritme van je ademhaling eens op. En je hoeft er niets aan te veranderen. Merk gewoon op hoe de lucht je langzaam je lichaam instroomt.
Sander:En ook weer verlaat. Beeld je dan eens in dat zodra je inademt, de vloer van je bewustzijn zich opent. En zodra je uitademt, dat je dan naar een stiller, dieper niveau in jezelf afdaalt. En blijf dat doen bij elke ademhaling. Dus je ademt in, de vloer van je bewustzijn opent zich, En zodra je uitademt zak je naar een dieper, stiller niveau in jezelf.
Sander:Misschien merk je nog wat gedachtes op. Neem die gewoon waar. Laat ze er gewoon zijn. Adem dan in, en zak daar rustig onder. En zo zak je steeds verder naar een dieper stiller niveau in jezelf.
Sander:Elke ademhaling zak je naar een dieper stiller niveau. En zo ben jij op weg naar jouw stiltepunt. Jouw stiltepunt, dat is het punt diep in jou. Waar je volledig aan kunt komen bij jezelf. Waar het stil is.
Sander:Waar niks hoeft. Waar je niks hoeft te doen. Enkel alleen uitrusten bij jezelf. Thuiskomen bij jezelf. Dit is ook de plek waar je helemaal veilig bent.
Sander:Waar niemand of niets jou kan raken. Hier hoef je alleen maar te zijn. En hier hoef je dus niets te doen. En geniet even op deze plek, in dit stiltepunt. Dan word je ook bewust van je bewustzijn hier, vanuit deze rust.
Sander:En richt word je je ook bewust dat dit bewustzijn er eigenlijk altijd is. Het enige wat je hoeft te doen is er bewust naartoe te gaan. En dit bewustzijn kun je met je meenemen overal waar je gaat. In elk overleg. In elke situatie.
Sander:Je kunt jezelf oefenen in het volledig aanwezig zijn in de situatie, in betrokken en actief. En tegelijkertijd diep verbonden verankerd vanuit dit stilpunt. Het enige wat nodig is, is enige oefening. Dat je hier bent, volledig aanwezig is het belangrijkste wat er is. En alles wat er gebeurt is bonus.
Sander:Neem dit bewustzijn weer met je mee als je je weer bewust wordt van je lichaam in de stoel. De kleding op je huid. En de geluiden om je heen. En op jouw tempo kom je langzaam terug in deze ruimte. Terwijl je je bewustzijn nog steeds verankerd hebt in jouw stiltepunt.
Sander:Als je er klaar voor bent, doe dan langzaam je ogen open en kijk eens hoe je aanwezig bent. Kijk eens in je ruimte om je heen. En voel je aanwezigheid. En merk op wat er mogelijk verschoven is ten opzichte van net voor deze oefening. En wat neem jij waar, Yvonne?
Yvonne:Een gevoel van rust, ja dat. Een gevoel van rust en vertrouwen, dat zijn eigenlijk de dingen die bij mij opkomen. Zo mooi hoe je je vraagt om onder, steeds een stukje verder te zakken. Steeds gebeurt er nog wel iets en dan kun je daar nog verder onder.
Sander:Dan voel
Yvonne:je dat daar nog steeds wat gebeurt, wat helemaal oké is, maar dan kun je toch ook nog weer een stukje onderzakken. En dan helemaal in dat stiltepunt komen. Vader voelt voor mij als even echt
Sander:zo'n zucht. Zo'n zucht.
Yvonne:En ook als een plek waar je dus altijd naar terug kan.
Sander:Als je
Yvonne:het even niet weet of als je merkt dat je verstrikt raakt in het doen of soms ook wel gewoon in het denken. En ik kan me voorstellen door dit vaker te oefenen, ik ben zelf al wel regelmatig met meditatie, yoga meditatie bezig en ik merk zelf door hier vaker, nog vaker stil te staan met dit soort oefeningen. Dat je ook steeds sneller naar dat stiltepunt toe kan. Daar hoef je voor, hoef je niet eens per se altijd in een stille ruimte te zijn.
Sander:Nee, het kan zelfs in een heel chaotische remorige omgeving. En door het oefenen kun je komen tot een plek waarin je eigenlijk 1 bewuste ademhaling nodig hebt. En dan van daaruit te kiezen van oké, wauw, wie wil ik zijn hier? Of wie word ik uitgenodigd te zijn hier? En dan wie kies ik te zijn?
Yvonne:Ja. Ja. Een hele mooie oefening Sander. Misschien kun je nog even kort samenvatten wat we gedaan hebben, want ik ben nog een beetje na genieten van de oefening.
Sander:Is helemaal goed, ja. Zoals de titel al aangaf, eerst zijn, dan doen. Eigenlijk in alles wat je doet. In je bewust stil te staan, ja jezelf toestaan om bewust stil te staan bij wie je bent in de situatie en welke energie je uitstraalt, of welke kwaliteit van jou meer echt nu zichtbaar is. En dan ook te kiezen klopt dat?
Sander:Is dat ook wie ik wil zijn? En dan van daaruit, vanuit die keuze, je acties te gaan ondernemen. En dan breng je het verticale, het zijn, samen met het horizontale, het doen in in ja, in die op dat kruispunt, in dat die sweet spot zou je het kunnen noemen. Ja, daar kan wel magie ontstaan.
Yvonne:Dank je wel. En ook luisteraars, bedankt voor het luisteren naar onze podcast Leven, zo eenvoudig kan het zijn. Met Sander van Eekelen en Yvonne Dekkers. En we nemen je mee op een reis naar meer innerlijke rust, vrijheid en plezier in het leven. En vond je deze aflevering leuk, leerzaam, inspirerend?
Yvonne:Check dan ook eens onze andere afleveringen. Of volg ons zodat je geen enkele aflevering hoeft te missen. En deel je enthousiasme ook met iedereen in je omgeving die wat inspiratie kan gebruiken in het leven. Graag tot de volgende keer.
Makers en gasten
